Χάρτης - Τσιεχάνουφ (Ciechanów)

Το Τσιεχάνουφ (πολωνικά: Ciechanów, γερμανικά: Zichenau) είναι πόλη και η έδρα του Πόβιατ Τσιεχάνουφ, στο Βοεβοδάτο Μασοβίας της βορειοκεντρικής Πολωνίας. Από το 1975 έως το 1998, ήταν η πρωτεύουσα του Βοεβοδάτου Τσιεχάνουφ. Ο πληθυσμός του είναι 43.664 κάτοικοι (2020).

Πύργος του Κάστρου Το 1254, το Τσιεχάνουφ αναφέρεται ως η έδρα ενός καστελάτου. Το 1400, ο Γιάνους Α΄ του Τσερσκ παραχώρησε προνόμια πόλης στο Τσιεχάνουφ. Η περιοχή τελικά έγινε ξεχωριστό δουκάτο με τον Καζίμιρ Α΄ της Βαρσοβίας, χρησιμοποιώντας τον τίτλο "dominus et heres lub dominus et princeps Ciechanoviensis". Κατά τον Μεσαίωνα, το αμυντικό γκορντ του Τσιεχάνουφ προστάτευε τη βόρεια Μασοβία από επιδρομές Λιθουανών, Γοτβίνγκιων, Παλαιών Πρώσων και αργότερα των Τεύτονων Ιπποτών. Δεν είναι γνωστό πότε του χορηγήθηκε χάρτης πόλης. Αυτό πρέπει να συνέβη πριν από το 1475, καθώς ένα έγγραφο εκείνης της χρονιάς, που εκδόθηκε από τον Δούκα Γιάνους Β΄ της Βαρσοβίας, αναφέρει ότι το Τσιεχάνουφ έχει ένα χάρτη της πόλης Χέουμνο.

Την περίοδο μεταξύ του 14ου και του 16ου αιώνα, το Τσιεχάνουφ ευημερούσε, με τον πληθυσμό να φτάνει τους 5.000. Στα τέλη του 14ου αιώνα, ο Σιεμόβιτ Γ΄ της Μαζοβίας, ξεκίνησε την κατασκευή ενός κάστρου, ενώ ο γιος του, Γιάνους Α΄ της Βαρσοβίας, κάλεσε τους Αυγουστινιανούς, οι οποίοι στα μέσα του 15ου αιώνα άρχισαν να χτίζουν μια εκκλησία και ένα αβαείο. Οι Αυγουστινιανοί μοναχοί μεταφέρθηκαν στο Τσιεχάνουφ το 1358 από τον Δούκα Σιεμόβιτ Γ΄. Βίωσαν τις πιο ταραχώδεις στιγμές κατά τη διάρκεια της Μεταρρύθμισης. Από τον 17ο αιώνα, η ποιμαντική παρουσία των Αυγουστινιανών μεγάλωνε στις πόλεις. Το μοναστήρι –που χαρακτηριζόταν από ήπια ιεροτελεστία– κατοικούνταν συνήθως από 4 έως 7 μοναχούς. Έπαψε να υπάρχει το 1864 όταν διαλύθηκαν τα μοναστήρια.

Το 1526, μαζί με όλη τη Μασόβια, το Τσιεχάνουφ ενσωματώθηκε στο Στέμμα του Βασιλείου της Πολωνίας. Ήταν μια βασιλική πόλη της Πολωνίας, η έδρα της Γης του Τσιεχάνουφ, μιας ξεχωριστής διοικητικής μονάδας εντός του Βοεβοδάτου Μασοβίας στην Επαρχία Μείζονος Πολωνίας του Πολωνικού Στέμματος.

Οικόσημο του Τσιεχάνουφ στην πρόσοψη του δημαρχείου Μετά τον δεύτερο διαμελισμό της Πολωνίας (1793), το Τσιεχάνουφ έγινε για λίγο έδρα ενός νεοσύστατου βοεβοδάτου. Το 1795, προσαρτήθηκε από το Βασίλειο της Πρωσίας και περιορίστηκε στο καθεστώς μιας επαρχιακής πόλης στο πόβιατ Πσάσνις. Το 1806, κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, το Τσιεχάνουφ λεηλατήθηκε και καταστράφηκε. Το 1807 έγινε μέρος του βραχύβιου πολωνικού Δουκάτου της Βαρσοβίας. Από το 1815, η πόλη ανήκε στην υπό ρωσικό έλεγχο Πολωνία του Συνεδρίου. Οι κάτοικοί του υποστήριξαν ενεργά τις πολωνικές εξεγέρσεις. Στα τέλη του 19ου αιώνα, το Τσιεχάνουφ αναδείχθηκε ως τοπικό εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο. Το 1864 άνοιξε ένα ζυθοποιείο, το 1867 έγινε έδρα πόβιατ, το 1877 ολοκληρώθηκε ο σιδηροδρομικός σταθμός του σιδηροδρόμου του ποταμού Βιστούλα και το 1882 άνοιξε ένα διυλιστήριο ζάχαρης. Η περίοδος ευημερίας ήταν σύντομη, καθώς κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Τσιεχάνουφ καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς.

Στη Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία, το Τσιεχάνουφ παρέμεινε έδρα ενός πόβιατ στο Βοεβοδάτο Βαρσοβίας. Το 1938, ο πληθυσμός της ήταν 15.000 κάτοικοι και η πόλη ήταν μια στρατιωτική φρουρά, όπου βρισκόταν το 11ο Σύνταγμα Ουλάνων του Στρατάρχη Έντβαρντ Ριντζ-Σμίγκουι.